Video instruktaż

Zwycięski pomysł: „Video instruktaż” ma na celu opracowanie przez pielęgniarki biblioteki filmów edukacyjnych, dedykowanych rodzinom opiekującym się pacjentem w warunkach domowych.

Poznaj laureata: laureatką czwartej polskiej edycji konkursu o Nagrodę Pielęgniarską Królowej Sylwii, jest Agnieszka Napieralska – studentka trzeciego roku studiów pielęgniarskich z Uniwersytetu Warmińsko-Mazurskiego w Olsztynie.

Jak to się stało, że zainteresowałaś się konkursem Królowej Sylwii?

O konkursie dowiedziałam się, będąc na pierwszym roku studiów pielęgniarskich po tym jak zobaczyłam plakat promujący konkurs na drzwiach budynku mojego wydziału. Widząc na plakacie zdjęcie laureatów razem z Królową Szwecji uświadomiłam sobie jak dużą rangę ma ten konkurs. Po przeczytaniu założeń konkursu zobaczyłam, że konkurs polega nie tylko na wymyśleniu czegoś co mogłoby usprawnić opiekę lub poprawić jakość życia osób starszych oraz chorujących na Alzheimera, ale również zwycięski pomysł ma szansę na realizację. To zachęciło mnie do wzięcia udziału w tym konkursie, bo nie dość, że możemy wymyślić coś czym pomożemy ludziom, to w przeciwieństwie do innych konkursów tutaj nasz pomysł jeśli spodoba się komisji to nie zostanie zapomniany po zakończeniu konkursu, ale dostaje szansę na wcielenie go w życie i niesienie realnej pomocy. Z racji tego, że na pierwszym roku nie miałam zbyt dużej wiedzy z zakresu problemów z jakimi zmagają się osoby starsze, to udział w konkursie wzięłam dopiero na 2 oraz 3 roku studiów. Przez cały czas jednak na bieżąco śledziłam wiadomości związane z konkursem.

Skąd pomysł na Twój zwycięski projekt?

Pomysł narodził się dość spontanicznie, kiedy myśląc nad tym co mogłabym zgłosić do konkursu, przypomniałam sobie te wszystkie rodziny pacjentów, które spotkałam podczas praktyk w szpitalu. Osoby te zamiast cieszyć, się, z wypisu ich członka rodziny do domu, często były wystraszone, zaniepokojone i nieraz zrozpaczone, bo bały się czy poradzą sobie z dalszą opieką nad chorym w warunkach domowych. Każdy z nich był przeszkolony przez pielęgniarkę jak dane czynności powinien prawidłowo wykonywać. Miał dodatkowo, wszystkie zalecenia opisane w wypisie. Mimo to ogarniał ich strach, że zapomną całego schematu prawidłowego wykonywania danej czynności, przez co będą mogli skrzywdzić chorego lub zmniejszyć skuteczność leczenia. Dla takich osób zrodził się wtedy w mojej głowie pomysł stworzenia poradnika opieki nad osobą chorą w domu składającego się z filmów instruktażowych, w których pielęgniarka tłumaczyłaby jak krok po kroku wykonywać daną czynność czy to pielęgnacyjną czy zabiegową.

Z jakimi problemami ludzi starszych spotykasz się w pracy? Co jest dla nich największym problemem – ograniczenia fizyczne, starość? Czego najbardziej potrzebują?

To wszystko w dużej mierze zależy od typu człowieka i tego jaki styl życia prowadził wcześniej. Są ludzie, dla których ograniczenia fizyczne w zakresie poruszania się lub wykonywania czynności, życia codziennego są największym problemem i nie mogą sobie z nim poradzić. Często takie osoby były aktywne i niezależne od innych przez całe życie, a teraz nie są w stanie zaakceptować, że muszą zwolnić i przy wykonywaniu pewnych czynności potrzebują pomocy drugiej osoby. Są też osoby dla których pojęcie starość jest największym problemem. Fizycznie są zdrowe, ale ze względu na swój wiek same zaczynają sobie wmawiać pewne ograniczenia oraz choroby które ich nie dotyczą, ale dotyczą innych osób w wieku podobnym do ich, więc uważają, że powinny dotyczyć też ich. Tacy ludzie często spędzają sporo czasu u różnych lekarzy, licząc na to, że potwierdzą oni objawy z którymi się zgłaszają, a jeśli tak się nie stanie to kupują i zaczynają przyjmować wiele tabletek dostępnych bez recepty w aptece. Są też osoby, dla których największym problemem jest samotność. Często takie osoby jeśli zachorują nie mają woli walki o powrót do zdrowia, tłumacząc to tym, że nie mają dla kogo żyć. Dla takich osób pobyt w szpitalu, kojarzy się pozytywnie bo wiedzą, że tu zawsze znajdzie się osoba, która się nimi zainteresuje, zaopiekuje lub po prostu z nimi porozmawia, bo to właśnie rozmów z innymi ludźmi brakuje im najbardziej.

Czym charakteryzuje się opieka nad ludźmi starszymi, jakich cech i umiejętności wymaga?

Opieka nad osobą starszą różni się pod pewnymi względami od opieki nad osobą dorosłą. Tutaj często mamy doczynienia z organizmem cierpiącym na wiele schorzeń i posiadającym ograniczenia przy wykonywaniu pewnych czynności życia codziennego takich jak np. spożywanie posiłków, wykonywanie toalety ciała czy załatwianie swoich potrzeb fizjologicznych. Często spotykam się ze stwierdzeniem, że opieka nad osobą starszą różni się od opieki nad małym dzieckiem tylko pod względem wzrostu człowieka, którym się opiekujemy. Ja z tym stwierdzeniem zdecydowanie się nie zgadzam. Głównie dlatego, że opiekując się osobą starszą mamy często styczność z osobą świadomą swojego stanu oraz często niezadowoloną i wstydzącą się tego, że potrzebuje pomocy innych osób aby prawidłowo funkcjonować. Mówienie do takich osób w sposób w jaki zwracamy się do dziecka jest absolutnie nie na miejscu. Pomyślmy jak my byśmy się czuli, gdyby np.podczas jedzenia ktoś cały czas mówił do nas “Super, jeszcze jedna łyżka. Dasz radę!”. Raczej czulibyśmy się niezręcznie. Dokładnie tak samo czują się w tej sytuacji osoby starsze. Dlatego błagam nie róbmy tak i pamiętajmy, że fakt, iż starsza osoba nie potrafi już wykonać samodzielnie jakieś czynności nie jest równoznaczny z tym, że zaczyna cofać się w rozwoju i trzeba traktować ją jak dziecko.

Do opieki nad osobami starszymi według mnie potrzeba takich cech osobowości jak cierpliwość- abyśmy pozwalali jak najwięcej czynności wykonywać osobie starszej samodzielnie,(a nie wykonywali ich za nią bo tak jest szybciej)bo w ten sposób dajemy jej szansę jak najdłużej pozostać aktywną i samodzielną w miarę swoich możliwości. Kolejnymi cechami są życzliwość, wyrozumiałość, stanowczość oraz empatia.

Dlaczego wybrałaś pielęgniarstwo, to nie jest dziś w Polsce popularny kierunek?

Pielęgniarstwo wybrałam trochę w ciemno, ponieważ wcześniej nie miałam pojęcia o tym na czym polega praca pielęgniarki. Po maturze wiedziałam, że chcę iść na studia związane z medycyną. Studia lekarskie nie przekonały mnie do siebie, więc postanowiłam wybrać pielęgniarstwo. Mimo iż wcześniej z pielęgniarkami nie miałam zbyt częstego kontaktu to zawsze lubiłam przyglądać się jak zmieniają opatrunki lub pobierają krew. Postanowiłam, że spróbuję pójść tą drogą i póki co nie żałuję. Znalazłam studia na których oprócz nauki medycyny mogę wykonywać czynności które sprawiają mi przyjemność.

Jak zamierzasz wykorzystać otrzymane stypendium i możliwość stażu?

Wygrana w konkursie była dla mnie sporą niespodzianką, więc nie planowałam wcześniej na co przeznaczyłabym wygraną. Póki co plan jest taki, że wygrane pieniądze odłożę na przyszłość. Będę chciała zainwestować je w kupno mieszkania w przyszłości, aby mieć w nie jakiś wkład. Staż będę chciała wykorzystać na zdobywanie wiedzy przez udział w konferencjach oraz będę chciała zobaczyć jak wygląda opieka nad osobami starszymi w najnowocześniejszych i największych klinikach geriatrii oraz Domach Pomocy Społecznej. Mam w tej chwili taką możliwość jakiej inni studenci pielęgniarstwa w kraju nie mają, czyli uczenia się jak wygląda opieka i leczenie pacjentów geriatrycznych od najlepszych osób. Nie wybaczyłabym sobie, gdybym z tej możliwości nie skorzystała.

Jakie są Twoje kolejne kroki, związane ze zwycięstwem w IV polskiej edycji QSNA?

Od stycznia chcę rozpocząć prace nad zrealizowaniem mojego zwycięskiego pomysłu. W międzyczasie będę uczestniczyć też w Kongresie Pielęgniarek w Berlinie organizowanym w dniach 23-25 stycznia. Później będę musiała skupić się nad przygotowaniami do uroczystości w Ambasadzie Szwecji oraz w Sztokholmie. Przez cały czas będę starać się promować konkurs wśród studentów w Polsce oraz realizować aktywności zaplanowane w ramach stażu.

Obejrzyj film ze spotkania finalistów z komisją konkursową.