Na marzenia nigdy nie jest za późno

Zwycięski pomysł: „Na marzenia nigdy nie jest za późno”, który przedstawia szereg pomysłów na aktywizację fundacji pozarządowych, ośrodków pomocy społecznej i władz samorządowych w celu zaangażowania się w sprawianie radości ludziom najstarszym poprzez spełnianie ich marzeń.

Poznaj laureata: Jak to się stało, że zainteresowała się Pani konkursem królowej Sylwii?

Pracuje w Zakładzie Opiekuńczo-Leczniczym, gdzie na co dzień opiekuje się starszymi ludźmi. O rozpoczęciu konkursu dowiedziałam się z Internetu. Od razu pomyślałam, że jest to doskonała szansa, żeby się rozwijać w zawodzie i jednocześnie móc zmienić coś w życiu moich podopiecznych.

Skąd pomysł na projekt dotyczący spełniania marzeń osób starszych?

Źródłem inspiracji do projektu była jedna z moich podopiecznych, którą spytałam o jej marzenia. Odpowiedziała mi, że jedynym marzeniem, jakie jej pozostało, jest umrzeć. Bardzo mnie to poruszyło, więc zaczęłam działać. Przeprowadziłam wiele rozmów z seniorami, którymi się opiekuje – chciałam poznać ich pragnienia i przyznam szczerze, byłam zaskoczona. Starsi ludzie nie mają zbyt, jak to się potocznie mówi, wygórowanych potrzeb: chcieliby wybrać się do kina, pójść po raz pierwszy raz w życiu do teatru czy odwiedzić ulubioną cukiernie. Często na drodze do realizacji tych pragnień stoją finanse (a dokładniej – ich brak) lub brak towarzystwa.

Z jakimi problemami ludzi starszych styka się pani w pracy? Co jest dla nich największym problemem – ograniczenia fizyczne, starość? Czego najbardziej potrzebują?

Największym problemem seniorów są ograniczenia wynikające z ich wieku. Nie mówię tu tylko o ograniczeniach fizycznych. Dla przykładu – starsi ludzie mają niekiedy problemy z rzeczami dla nas dziecinnie prostymi, jak obsługa telefonu komórkowego. Jeżeli chodzi o ich największą potrzebę, to zdecydowanie jest to potrzeba towarzystwa. Ludzie starsi często czują się pozostawieni sami sobie, zaś telewizor czy radio nigdy nie zastąpi innego człowieka. Doskonałym rozwiązaniem są terapie zajęciowe bądź zajęcia grupowe, które angażują i umożliwiają kontakt z rówieśnikami i nie tylko.

Czym różni się opieka nad ludźmi starszymi, jakich cech i umiejętności wymaga?

Opieka nad ludźmi starszymi nade wszystko wymaga cierpliwości. Seniorzy często niedosłyszą, czasami nie rozumieją tego, co się do nich mówi bądź o czym się do nich mówi – jak wcześniej obrazowałam na przykładzie telefonów komórkowych, które dla nas wydają się oczywistością. Cierpliwość i wyrozumiałość to cechy, które według mnie są nieodzowną częścią tego zawodu.

Dlaczego wybrała Pani pielęgniarstwo, to nie jest dziś w Polsce popularny kierunek…

Poszłam w ślady mojej cioci, która również jest pielęgniarką. Od kiedy pamiętam, imponował mi szacunek, jaki wzbudzała swoją osobą i jej oddanie wobec pracy. Pielęgniarstwo to również po części spełnienie marzeń z dzieciństwa, gdyż jak wiele małych dziewczynek, ja też marzyłam o byciu pielęgniarką.

Wiele młodych pielęgniarek wyjeżdża z kraju, czy Pani kiedykolwiek o tym myślała?

Nie, nie myślę o emigracji. Uważam, że w pielęgniarstwie w naszym kraju jest bardzo dużo do zrobienia, zwłaszcza w zakresie geriatrii. Jesteśmy niestety społeczeństwem starzejącym się, zadbanie o godne warunki opieki dla naszych seniorów jest obowiązkiem nas wszystkich.

Jakie ma Pani plany na przyszłość, jakie są Pani marzenia?

Jeżeli chodzi o plany na najbliższą przyszłość, to skupiam się na dwóch rzeczach: po pierwsze, muszę napisać i obronić podczas najbliższej sesji pracę magisterską; po drugie, w czerwcu biorę ślub, a to też jest ogromne i wyjątkowe wydarzenie w moim życiu. Jeżeli chodzi o marzenia, to zdecydowanie koncentrują się one na dalszej realizacji w moim zawodzie. Chciałabym zrobić specjalizację w zakresie pielęgniarstwa geriatrycznego. Pielęgniarstwo, jak medycyna, podlega pewnym ustawowym regulacjom – praktykant pielęgniarstwa musi przepracować dwa lata zanim będzie mógł rozpocząć specjalizację.

Jak zamierza pani wykorzystać otrzymane stypendium i możliwość stażu?

Nagrodę chciałabym przeznaczyć na moją dalszą edukację. Kończę studia magisterskie, chciałabym rozpocząć specjalizację geriatryczną. Mam nadzieje, że będę mogła odbyć staż zarówno w Polsce, jak i za granicą. Podróże kształcą, a mnie ogromnie ciekawi, jak wygląda praca w służbie zdrowia w innych krajach. Łączę swoją przyszłość z pielęgniarstwem i jestem przekonana, że w tym zawodzie jest ogromny potencjał i możliwości.